28.02.1954 Faillissement van JEZELIN-KLOTZ

1953 was een rampzalig jaar. Dit jaar begint op dezelfde manier. Wat er gebeurd is heb ik nog niet klaar en duidelijk kunnen terugvinden maar feit is dat op 28 februari alles aangeslagen wordt door een deurwaarder. Zie bewarend beslag. De geproduceerde kerstversiering komt dus niet op de markt. Alfred heeft het hierdoor opnieuw extra moeilijk en verliest nogmaals een pak geld en moet dus dringend op zoek naar werk. Het bedrijf JEZELIN-KLOTZ voegt zich toe aan het rijtje van de problemen die hij moet verwerken.

Alfred had het nogmaals niet onder de markt. Zo was hij dagdagelijks met 1001 dingen tegelijk bezig:

• Verblijfsvergunning aanvragen voor Duitsland. Zonder vergunning kan hij hier niets beginnen. Zie verblijfsvergunning.
• De markt peilen in Duitsland of elders naar de mogelijkheden om terug te kunnen starten met een glasblazerij om ruw glas en kerstversiering te maken. Hiervoor maakt hij talloze reizen in Duitsland.
• Zoekertjes in de kranten en tijdschriften plaatsen
  • om werk te zoeken en terug onder een baas te gaan werken. Zie werkaanbod.
  • om een bestaande glasblazerij over te nemen. Zie overnames.
  • om investeringsmogelijkheden te zoeken. Zie investeringen.
• De naweeën aanpakken van AJEKO (nu zo goed als geklaard), Gremoglass, Jezelin-Klotz
• De breuk met zijn vrouw. Wilhelmina schrijft naar haar zusters en naar Fritz Jochmann sr. met de vraag om niets te vertellen aan Alfred. Fritz antwoordt heel eerlijk en zegt dat hij Alfred op de hoogte brengt van wat hij antwoordt. Hij neemt geen positie in en zegt dat hij erg veel te danken heeft aan hun toen hij met zijn 4 kinderen op de vlucht was voor de Russen. Hij vindt het heel erg dat er een breuk ontstaan is maar wil geen partij kiezen (wat ook logisch is). Wilhelmina's zusters geven hem echter de brieven die ze stuurt. Zo weet hij waar ze nu woont want zijn laatste brief die hij aangetekend had verstuurd was teruggekomen met de melding dat de geadresseerde vertrokken was zonder adres achter te laten. In de brieven aan haar zusters schrijft ze dat ze op 5 maart Louis Van den Bulk had leren kennen. Een weduwnaar die in de dokken werkt als conterbaas (ploegbaas). De term komt van het frans contremaitre en is een letterlijke vertaling. Op 14 april trekt ze bij hem in in Deurne Cogelsplein 26. Met hem leeft ze een kalm en rustig gelukkig leven en wellicht ook zonder waarzegster. Met wat Louis verdient kunnen ze goed leven maar niet rijkelijk zoals met Alfred. De spanning tussen haar en Alfred deemstert hierdoor weg. Alfred begrijpt er niets meer van. In zijn brieven aan vrienden of gewoon losse nota's noemt hij de mensen op die tegen hem samenspanden met zijn vrouw en wat hij allemaal met haar meegemaakt heeft. Het verhaal van de kaartlegster komt boven waarvan hij vroeger niets afwist. Zie jaloersheid.