Volgens François Hallemans (echtgenoot van Minny) had Alfred dienst genomen bij Van Wauwe omdat hij normaliter naar Duitsland zou moeten gaan werken. Op die manier zou zijn familie geen zorgen hebben omtrent een eigen bedrijf dat zou moeten draaien zonder hem. Uiteindelijk is hij dan toch niet naar Duitsland gemoeten.

Tijdens WOII werden bedrijven verplicht om Duitse soldaten te logeren. De soldaten kwamen en gingen met de regelmaat van de klok. Sommigen moesten verder trekken, anderen sneuvelden. Minny herinnert zich dat sommige soldaten doordrongen waren van de Duitse nieuwe orde waarbij weinig menselijk contact mogelijk was. Anderen waren gewone mensen, die niet gevraagd hadden om een oorlog. Zij hadden de keuze destijds tussen een zekere dood (executie bij dienstweigering) of een kleine kans om te overleven door het oproepingsbevel op te volgen. Deze soldaten waren gewoon, hadden vrouw en kind, een boerderij, een zaak, enz. Op de foto hiernaast staan zo'n gewone soldaten.

Op een bepaald moment stonden de Duitsers voor de deur, klaar om een huiszoeking te doen. De officier belde aan en Alfred deed open. De officier meldde wat zij kwamen doen waarop Alfred hem in 'Hochdeutsch' van antwoord diende. De officier was danig onder de indruk dat hij zich verontschuldigde en een vergissing vooropstelde. Hij gaf zijn soldaten bevel terug te keren naar de kazerne. Waarom een huiszoeking gepland was wist François ook niet.

In ieder geval als ze op zoek waren naar iets dan zouden ze mogen zoeken hebben, vinden zouden ze niets. Alfred was ongelofelijk inventief. Mensen wisten dat hij goud en zilver gebruikte bij de productie van bepaalde stukken. Het edelmetaal zou je nooit vinden. Waar verborg hij dan zoiets? Het antwoord is heel simpel: op alle plaatsen waar je als normale mens niet zou aan denken. Zo stak hij bv goud weg in de holte van de lintoproller van een rolluik. Wie denkt er aan om dat te gaan open vijzen en daar te gaan zoeken? Rolluikkasten waren ook favoriete plekken om iets te verbergen en zo had hij meer van dat in petto.

Minny vertelde dat zij tijdens de oorlog even gepest is geweest als 'vuile mof' alhoewel ze Tsjech was. Toen Alfred dit hoorde, ging hij naar de ouders toe en maakte even duidelijk dat het gedaan moest zijn en deed zijn jas open waarin hij zijn revolver droeg. Sindsdien heeft er niemand nog iets durven zeggen.