Werk heeft Alfred genoeg. Gezien zijn leeftijd neemt hij geen grote risico's en houdt zijn bedrijf bewust kleinschalig met het oog op zijn pensioen. Hij heeft ook geen zin meer om met veel arbeiders te moeten werken daarvoor zou hij te fel moeten uitbreiden en bedienden aannemen zoals in de goede oude tijd in Hemiksem. Soms moet hij de arbeiders (een tweetal) de mantel uitvegen omdat ze hun werk niet naar behoren uitvoeren. Alfred betaalt goed (heeft hij altijd gedaan) maar verlangt dan ook niets minder dan de perfectie. Als hij ergens iets hoort over een glasblazerij die op zoek is naar een bedrijfsleider dan is hij er als de kippen bij om te solliciteren ook al is hij dan al 61 jaar. Zie sollicitatie.

Ondanks dat Schnichels een van zijn voorname basisklanten is gaat Alfred de discussie niet uit de weg en schrikt er niet voor terug om harde taal te gebruiken. En toch blijft Schnichels bestellen ondanks de harde schriftelijke woordenwisselingen. Zie Schnichels.

De economie sputtert een beetje en dat laat zich voelen in het betalingsverkeer. Zelf betaalt Alfred zijn leveranciers steeds op tijd. Mocht hij een probleem ervaren dan neemt hij onmiddellijk contact op met hem en geeft aan wat mogelijk is en komt die belofte dan ook na. Zijn klanten daarentegen die verstoppen zich gemakkelijk. Alfred kennende is hij niet mals als je hem bedondert, hij leest je de levieten op zijn manier. Zie aanmaningen.

Met de ziekteverzekering gaat hij ook in de clinch. Zij antwoorden niet op zijn vragen waarop hij prompt van verzekering verandert. Zie ziekteverzekering.

Het is al een tijdje geleden dat Jochmann nog in beeld gekomen is. Alfred ontvangt een kaartje vanuit Murano in Italië. De commentaar die hij in het rood schrijft zegt genoeg. Jr heeft hem teleurgesteld destijds. Zijn vader daarentegen daar heeft Alfred een hoge dunk van. Zie Jochmann jr.

Al bij al loopt 1967 niet op wieltjes maar weet hij zich te handhaven.