Wilhelmina stierf in Duffel in het ziekenhuis ten gevolge van het falen van haar organen. Ze was jaren verslaafd aan de populaire poeders Dr. Mann wat haar ten onder grondde. Zie dr. Mann. Na de feitelijke scheiding van Alfred had ze rust gekregen toen ze een weduwnaar Louis Van den Bulk leerde kennen in 1954 waarmee ze gelukkig was. Helaas heeft dat geluk niet lang mogen duren, haar levensgezel stierf. Er bleef niets anders over dan te gaan werken als dienster in café Luna in de Statiestraat,37 in Antwerpen in 1962. Ze heeft nog een tijdje bij haar dochter ingewoond en is uiteindelijk in het ziekenhuis van Duffel gestorven. Belangrijke gebeurtenissen meldde zijn dochter steeds per brief of telegram ook al hadden ze voor de rest geen contact met elkaar.


In een antwoord aan Schnichels over een of ander dispuut haalt hij de dood van zijn vrouw aan. Het bulkt van de opgekropte woede. Nochtans was Wilhelmina Koos de vrouw van zijn leven. Haar ziekelijke jalousie gevoed door verlatingsangst en een bakken vol geld kostende charlatan van een waarzegger maakten alles kapot. Alfred heeft dat laatste pas ontdekt in Grevenmacher als ze feitelijk uit elkaar waren. Ze hadden niets te kort toen ze in Hemiksem AJEKO uitbaatten maar de jalousie duivel dreef Wilhelmina tot wanhoop. Dit uitte zich tot werkneemsters een slag in het gezicht te geven, scheldpartijen, enz. Op een bepaald ogenblik verlaat ze hun woonst en laat beslag leggen waardoor Alfred 6 maand stillag, geen productie, geen inkomsten, contractverlies en de loonkost van zijn beste mensen die hij bleef doorbetalen, enz. Na een verzoening trokken ze naar Grevenmacher waar het opnieuw fout liep. Hij heeft toen sterk getwijfeld om haar toch terug binnen te nemen maar hij besefte toen dat hij er aan ten onder zou gaan en heeft van zijn hart een steen gemaakt. 15 jaar later zit het hem heel hoog dat hij alles verloren is omwille van de ziekelijke jalousie van zijn vrouw.